Opent de fiscus een heksenjacht op de belastingplichtige door een systematische toepassing van een belastingverhoging van 10% of meer?
Indien er een fout gemaakt wordt in een belastingaangifte, indien de belastbare grondslag wordt verhoogd tijdens een controle of indien er een belastingaangifte te laat wordt ingediend, dan heeft de fiscus haar geweer van schouder veranderd. Deze wijziging vloeit voort uit een audit van het Rekenhof, waaruit gebleken was dat veel belastingplichtigen, bewust of onbewust, een fout maakten in hun aangifte. Sindsdien krijgen zij systematisch een belastingverhoging van 10% of meer. De geest van deze wet (artikel 444 WIB/92 dat handelt over die belastingverhogingen), het bestraffen wie fiscale fraude pleegt, is helaas ingehaald door de realiteit.
Fiscale wetgeving is dermate complex dat het bijzonder moeilijk is om geen fouten meer te maken. Artikel 444 WIB/92 voorziet dat de fiscus van een verhoging van 10% kan afzien bij afwezigheid van kwade trouw, maar dit wordt bijna steeds geweigerd. Vermoedelijk omdat het is uitgemond in een melkkoe om de schatkist te spekken.
Wij adviseren om dergelijke verhoging steeds aan te vechten, maar velen starten niet de nodige procedures op bij gebrek aan informatie, middelen of bereikbaarheid van de fiscus. Zoals wij reeds diverse keren hebben gecommuniceerd kan een verzekering tegen belastingcontroles en wij je hierbij helpen.
Er is ook hier een mentaliteitsverandering bij de fiscus nodig en een level playing field tussen de fiscus en de belastingplichtigen.
De FOD Financiën moet de belastingplichtige te goeder trouw begeleiden door het bos van de regels en niet bij de minste fout, bij controles of bij een laattijdige aangifte, boetes en belastingverhogingen opleggen. Sancties moeten er enkel zijn voor belastingplichtigen die te kwader trouw zijn of bij recidivisme.
Daarom dat Unizo, Ucm en het ITAA eisen dat de federale overheid de fiscus er toe beweegt om de praktische toepassing van artikel 444 WIB/92 te herzien. Er moet een einde worden gemaakt aan de automatisering, zodat een belastingverhoging van 10% geen automatisme meer wordt.
In Frankrijk gaat men uit van de goede trouw van de belastingplichtige. Dit betekent dat fouten (met uitzondering van fraude) in de aangifte of boekhouding enkel fiscaal gecorrigeerd maar niet bestraft worden. Enkel herhaalde normale fouten en fiscale fraude wordt bestraft.
Hopelijk nemen de federale onderhandelaars dit mee in het regeerakkoord, want we moeten evolueren naar een partnership tussen de fiscus en de belastingplichtige, waarin geen sprake is van een conflictmodel maar gefocust wordt op administratieve vereenvoudiging en begeleiding. Een fiscaal charter is een belangrijke tool om dit te realiseren. De overheid moet belastingplichtigen eerst correct begeleiden en uitgaan van hun goede intenties, in plaats van te sanctioneren.